zima zła

ale jaka piękna...

niedzielny spacer po bezdrożach.  idealnie rozproszone, odbijające się od śniegu światło. ptaki milczą. cisza. od czasu do czasu słychać dźwięk spadającego śniegu; czasem to głośny huk, czasem jakby odgłos czarodziejskiej różdżki. ten trzask to ja - człowiek - obcy. świat zasnął.

bardzo nisko wiszące, oszronione i oblodzone przewody elektryczne. powalone drzewa. co druga wioska ciemna. ludzie skupieni przy świetle świecy. zmuszeni przez przyrodę do spowolnienia, do życia w jej rytmie. bardziej niż zwykle skoncentrowani  na prostej egzystencji - woda - ciepło - światło...

świat nie-z-tego świata.