nowy w domu

dziś została przyniesiona do domu moja siostrzenica. zosia teresa. ciekawe co z tego wyrośnie...

outdoor

swoje marzenia lubię spełniać. chciałam do natury, w skały. mam: zakrzówek. sadystówka. pierwszy sezon wspinaczkowy uważam za rozpoczęty.

where is everybody?

no, gdzie? wszyscy najwyraźniej są gdzieś w skałach. pogoda piękna, długi weekend...
też chce!
w piątek byłam na sztucznej ścianie. pierwszy raz po wakacjach. próbowałam się wspinać. beznadziejnie. wczoraj było już trochę lepiej. znów, jak w hampi ćwiczę przede wszystkim cierpliwość do siebie i do swojego ciała. 2,5miesiąca przerwy to dużo, dla kogoś kto wspina się ledwo pół roku. brak regularnych treningów w moim wypadku równa się spadek kondycji i wzrost wagi :)
damy radę. powoli.

koncert

sobota. cafe szafe. koncert davida i tomka. tym razem w powiększonym składzie.
myślałam o nich w pokharze. bardzo lubię, kiedy grają tylko w dwójkę: dwie gitary i śpiew. dość surowe brzmienie, które ma wyraz.

zakrzówek

akcja miała miejsce już prawie dwa tygodnie temu. w niedzielę. zbieraliśmy podpisy pod uwagami do projektu zagospodarowania przestrzennego, który przewiduje zabudowę mieszkaniową [bloki] pomiędzy ulicami wyłom i jacka - na zdjęciach jest to teren na lewo od drogi.
bardzo lubię ta łąkę. chodzą tam sarny, bażanty, dziki... za to niezbyt wiele ludzi. łąka tworzy strefę buforową pomiędzy skałkami, a osiedlami. zrozumiałabym jeszcze częściową zabudowę tego terenu jakimiś domkami szeregowymi czy czymś podobnym - od strony ul. jacka.
jednak nie mogę się zgodzić na zabudowanie tego terenu, utworzenie z ulicy wyłom [to ta na zdjęciu] drogi przelotowej w stronę ruczaju, który stał się kolejną sypialnią krakowa z coraz większą gęstością zaludnienia. coś takiego na pewno będzie miało wpływ na cały teren skałek, zwierzęta, przyrodę...
stad mój udział w tym przedsięwzięciu.
dwa tygodnie temu zbieraliśmy podpisy na zakrzówku, osiedlu podwawelskim i pod kościołem dominikanów na stolarskiej. wszystko złożyliśmy do magistratu tydzień temu, w piątek 18 kwietnia. prezydent ma 21 dni na odpowiedź.
w dalszym ciągu polecam stronę internetową www.zielony.org.pl tam jest napisane, jak możecie pomóc, a także wytłumaczone bliżej co, jak i dlaczego.

odnajdywanie

zaczynam znajdować się w czasie i przestrzeni.
poprawiłam polskie znaki w moim blogu. przeczytałam przy okazji wszystko, co tam pisałam. nie oddaje to jednak mojej podróży.
w kończącym się tygodniu zaczęłam trochę pracować - jestem wolnym strzelcem, więc praca przychodzi do mnie powoli. załatwiłam parę spraw. zadomawiam się. ciągle nie wynajęłam mieszkania. wszystko, co do tej pory widziałam jest drogie i nie zachęca mnie do zamieszkania [duch miejsca]. jeszcze mam czas.
tymczasem zajmuję się zdjęciami moich realizacji, zdjęciami z wakacji. może uda mi się ruszyć niedługo z moją stroną internetową: anitakluska.com, przynajmniej w wersji beta.
powoli też dojrzewam do opublikowania jakiegoś podsumowania mojej podróży. jak już pisałam nie lubię pytania "jak było", byle jaka odpowiedź dewaluuje wspomnienia, które w sobie noszę, a to co mogę ewentualnie na ten temat powiedzieć potrzebuje jeszcze uleżeć się we mnie.

bardzo zatem proszę o cierpliwość.

ciągle nie wiem, gdzie jestem

wygląda na to, ze moja dusza, a może nawet część ciała zostały w indiach. jeszcze nie mogę się odnaleźć w tutejszej rzeczywistości. już ponad tydzień nie zmieniłam miejsca pobytu... jakie to dziwne...
ostatnio mnie pytanie: jak było? sama jeszcze tego nie wiem.
wydaje mi się, ze przekroczyłam jakieś swoje wewnętrzne granice. granice są otwarte, można ruszyć w dalszą drogę. coś zapewne się we mnie zmieniło, ale za wcześnie o tym mówić.
na pewno podróż ta była dość mocno podszyta duchowością: indie, najwyższe góry świata... w plecaku biblia i koran... koran przeczytałam. dziwna to księga. biblię... nie mogłam jej nie zabrać skoro jestem chrześcijanką i podróżuje z koranem... koran został w samolocie w dubaju. w ostatni dzień w indiach kupiłam bhagavadgite po angielsku s.radhakrishnan. nie mam teraz czasu czytać.

zainteresowanym obiecuję, że zdjęcia z annapurny i bardziej zdystansowany opis całej wyprawy pojawią się tutaj wkrótce. powoli przeglądam materiał jaki przywiozłam. zastanawiam się czy nie zrobić z tego wystawy. może pokaz slajdów - dla znajomych - to zawsze dobra okazja do imprezy.

jeśli ktoś ma jakiś pomysł na miejsce wystawowe to proszę o kontakt :)

zakrzówek

zakrzówek jak miejscem magicznym, szczególnym. mój numer jeden jeśli chodzi o miejsca w krakowie. częściej jestem na zakrzówku niz na wawelu.

oto linki do sprawy:

http://www.zielony.org.pl/
http://www.bip.krakow.pl/?dok_id=12979&sub_dok_id=12979

home, sweet home...

w sobotę późnym wieczorem przyjechałam do warszawy. porządnie przeziębiona. niedziele przespałam w pustym mieszkaniu przyjaciół na placu wilsona. nie miałam ochoty ogłaszać wszem i wobec swojej obecności. indie dostarczyły mi wystarczająco dużo wrażeń. nastąpił chwilowy przesyt.
dziś szczęśliwie dobiłam do domu. jeszcze na dworcu centralnym spotkałam przyjaciela. podróż do krakowa upłynęła nam więc pod znakiem moich opowieści z indii i naszych krakowskich problemów z zakrzówkiem... kocham to miejsce zakrzówek, kraków...
jestem totalnie zmęczona. przesycona innością. z głową pełna wrażeń...

nigdzie ptaki nie śpiewają tak jak dziś....
nie ma takich zachodów słońca...

oczywiście blog będę jeszcze prowadzić. zobaczymy jak długo i w jakiej formie. na razie jestem bardzo zmęczona i przeziębiona... muszę sie najpierw zagnieździć, zakorzenić odrobinę... powoli, po nepalsku bistari... powoli można i na everest... i na koniec świata tez :)

do domu czas

kochani, koniec tego dobrego. powoli się do was zbliżam. jutro wylot kolo 10 rano. warszawa mam nadzieje o 2240. krakow najpóźniej we wtorek. zdjęć na razie nie publikuje. reszta z mojego nowego miejsca [wynajętego mieszkania]. mam nadzieje, ze uda mi się to wszystko zapiąć i gdzieś się w przyszłym tygodniu wprowadzę.
dzięki wielkie monice, która przeglądnęła dla mnie ogłoszenia i oglądnęła parę mieszkań, rozmawiała z ludźmi, dzwoniła... och... nie spodziewałam się ze ktoś może tyle dla mnie zrobić.

no...
całuje wszystkich. do zobaczenia... mam nadzieje niebawem.

indie to taka gra... strasznie to odrealnione. ciągle nie mogę się nadziwić. tylko jestem zmęczona indyjskimi facetami, którzy się lepią na każdym rogu, chcą być przyjaciółmi czy... trzeba być dla nich strasznie chamskim żeby się wreszcie odczepili. dla taksówkarzy niestety tez, i dla żebraków, chociaż dla tych ostatnich może lepiej jest mieć w kieszeni jakąś drobna monetę... to chyba jedyna rzecz jaka mnie tu zmęczyła... może jeszcze ilość decybeli na ulicach od rana do wieczora i smog okropny... teraz przydałyby się następne wakacje, gdzieś na polskiej wsi... wiosna, ptaszki... ech... czas do domu.

delhi

znowu.
dziś udało mi się prawdziwie doświadczyć indyjskich kolei. pociąg z varanasi spóźnił się 5 godzin. miałam dojechać o 730, a wylądowałam w new delhi o 1230. nieźle. mimo wszystko uwielbiam jazdę pociągiem. jest milion razy lepsza niż autobus czy samolot. po drodze staliśmy chyba 2 godziny na małej, wiejskiej stacji i przepuszczaliśmy szybkie pociągi. oczywiście tradycyjnie jeżdżę tu zwykłym sypialnym. trzecia klasa. nie jakieś tam wygody, osobne przedziały... tak moim zdaniem jest najbezpieczniej. trzeba uważać na małych kieszonkowców, mieć bagaż zapięty pod siedzeniem [są do tego specjalne metalowe uchwyty]. w takich podróżach polecam gorąco wszelkie zapięcia szyfrowe. klucz mona zgubić, może go ktoś wyciągnąć... szyfr masz w głowie. dobre są szyfrowe kłódki [większe] tez do pokojów, kiedy się jakiś wynajmuje w dwie osoby, nie trzeba klucza zostawiać na recepcji. większość tanich hoteli w indiach i nepalu ma drzwi zamykane na skobel.
z przeziębieniem trochę lepiej, temperatura tu dziś trochę niższa [ok. 30 zamiast 36stopni]

z tutejszej prasy [popołudnie prasowe przy kawie]
"the hindu" oraz "the times of india":
w indiach brakuje lekarzy, dentystów i pielęgniarek. duża ich liczba emigruje do uk i stanow [skąd my to znamy]. tutaj jeden lekarz przypada na 10 000 potencjalnych pacjentów, podczas gdy w australii 249/10 000, w kanadzie 209, w uk 166, a w stanach 548lekarzy. nieźle.
trzecia faza wyborów w stanie karnataka [stad zaczęłam moja przygodę w indiach] 10 maja.
100 pracowników call centre zatruło się lanczem [delhi, jankpuri]
w indyjskie armii jest pierwszy generał muzumanin z kaszmiru.
tyle.

plan na jutro: old delhi, red fort. jak zdążę to może jeszcze jakieś muzeum.

do delhi

powoli zwijam skrzydła. dziś opuszczam varanasi. nocny pociąg do delhi. wylatuje w sobotę rano, wiec mam jeszcze ponad 2.5 doby w indiach.
dziś byłam oglądać wschód słońca nad ganga. warto było wstać tak wcześnie... spokój, radość kapiących się, uśmiechnięte twarze, słońce, lodzie... bardzo miły spacer.
około 930 wracałam do mojego hotelu. przy głównej ulicy leżał człowiek. przepasany tylko kawałkiem jakiejś pomarańczowej tkaniny. otwarte oczy. wokół pełno much. ktoś obok zamiata, na ulicy normalny ruch... człowiek wyglądał jak ci tutejsi świeci ludzie, mistrzowie... być może przyjechał właśnie tu po śmierć. podobno tak właśnie niektórzy robią. chcą umrzeć w świętym miejscu na brzegach świętej rzeki... on umarł w świętym mieście na brzegu ruchliwej ulicy...
nie odważyłam się zrobić zdjęcia. po południu widziałam ciało zawinięte w płótno. policja, ludzie... takie indie.

varanasi

jestem tutaj. miejsce niezwykle. warto było tu przyjechać. jestem jednak strasznie przeziębiona, wiec to tyle na teraz. jutro wracam do delhi nocnym pociągiem.